بررسی وضعیت سرزندگی بافت های هدف برنامه های بازآفرینی شهری و ارائۀ راهکارهای ارتقاء آن نمونۀ موردی: محلۀ شیوا، تهران

author

Abstract:

مقالۀ حاضر به بررسی سرزندگی در بافت های هدف برنامه‌های بازآفرینی شهری و تدوین معیارهایی برای ارزیابی و ارتقاء آن پرداخته است. این معیارها که عبارتند از تنوع، دسترسی، امنیت و آسایش به چهارده زیرمعیار (تنوع زمان، تنوع فعالیت، تنوع کاربری، تنوع مساحت، تنوع طبقات، آسایش اقلیمی، سیستم جمع آوری و انتقال زباله، وجود تسهیلات رفاهی، دسترسی به حمل و نقل عمومی، ترافیک ساکن، عرض معابر، معابر سواره‌رو، نور کافی و وجود پیاده‌رو) تبدیل شده و برای سنجش سرزندگی در محلۀ شیوا از طریق پرسشنامه و مشاهده مورد استفاده قرار گرفته است. در مرحلۀ بعد، نتایج به دست آمده از طریق تکنیک تحلیل عاملی، پردازش شده و پنج عامل ارتقاء دهندۀ سرزندگی در این گونه بافت‌ها مشخص شده است. بر پایه نتایج مشخص گردید که بافت محلۀ شیوا از لحاظ سرزندگی، ضعیف است؛ همچنین عرض خیابان پراهمیت ترین و تسهیلات رفاهی کم‌اهمیت‌ترین مؤلفه در ارتقاء سرزندگی در این بافت بوده است. در این میان تنوع مهمترین عامل افزایش‌دهندۀ سرزندگی در محلۀ شیوا و ضعف دسترسی مهمترین عامل در کاهش آن است. همچنین عوامل به دست آمده از تحلیل عاملی عبارتند از تنوع کالبدی و عملکردی؛ شبکه ارتباطی؛ خدمات و تجهیزات شهری؛ ویژگی های کمی و کیفی معابر و آسایش، که به ترتیب سهم آن‌ها در ارتقاء سرزندگی کم می شود. افزون بر موارد فوق، مشخص گردید که از نظر شهروندان تنوع زمان و فعالیت بالاترین کیفیت و تسهیلات رفاهی و عرض خیابان پایین ترین کیفیت را در محلۀ شیوا دارا هستند؛ در حالی‌که عرض خیابان و وجود پیاده‌رو بااهمیت‌ترین شاخص درارتقاء سرزندگی در بافت محلۀ شیوا است.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بررسی اثر حرارتی گیاهان در فضاهای شهری با مدل PMV (نمونۀ موردی محلۀ ازگل تهران)

شهرها طی بیش از یک قرن تغییرات اساسی که در فعالیت­ها و کالبد آنها رخ داده، ارتباط حیاتی خود را با طبیعت از دست داده­اند. در سال­های اخیر توسعه شهرنشینی و پیوستن روستاها به کلانشهرها موجب از بین رفتن بسیاری از پوشش­های گیاهی این مناطق شده است. محله ازگل از جمله محلات شمال تهران است که بخش عمده­ای از فضای سبز آن در فرایند توسعه از بین رفته و کیفیت فضایی در کانون­های متمرکز آن کاهش یافته است. با ت...

full text

برنامه ریزی راهبردی گردشگری شهری با رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا در بافت های تاریخی (نمونه موردی: بافت قدیم شهر رشت)

بازآفرینی فرهنگ مبنا و گردشگری فرهنگی، دو روی سکه نوسازی بافت های ارزشمند شهری محسوب می شوند؛ اولی فرایندی همه جانبه برای نجات بافت قدیم شهر از اضمحلال کالبد و فعالیت و دومی رهیافتی کارآمد با بُن مایه مشارکت مردم، میراث فرهنگی و هنر در بسیج نیروهای اجتماعی و فرهنگی بافت قلمداد می شوند. در این مقاله تعامل این دو در چارچوب برنامه ریزی راهبردی توسعه گردشگری فرهنگیِ بافت قدیم شهر رشت که محدوده محلات ...

full text

بازآفرینی فرهنگی اجتماعی فضاهای شهری با هدف ارتقاء هویت محله‌ای (مطالعه موردی: محله‌ سنگ شیر همدان)

عدم توجه به ویژگی‌های خاص مکانی و فرهنگی و ارزش‌های بومی و محلی در فرآیندهای توسعه شهری منجر به یکنواختی سیما و ظاهر شهرها شده است و محلات شهری به‌عنوان مکان تبلور فرهنگ جایگاه و هویت خود را ازدست‌داده و همچنین جذابیت‌های ناشی از تمایزات مکانی و فرهنگی در این راستا کم‌رنگ شده است. در این راستا لزوم بازنگری در اقدامات مربوط به بازآفرینی در بافت‌های تاریخی به‌منظور استفاده از امکانات و پتانسیل‌ها...

full text

کاربست اصول کشاورزی شهری در مقیاس محلات نمونۀ موردی: محلۀ امام‌زاده یحیی در تهران

 پیوند بین انسان و طبیعت غیرقابل‌انکار است و بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که انسان در طبیعت و در جوار سبزینگی در بهترین حالت روانی خود قرار دارد و می‌تواند به سادگی بسیاری از مشکلات درونی و حتی در بعضی موارد مشکلات جسمی خود را حل کند. اما متأسفانه در شهرهای امروزی سبزینگی مفهومی ازدست‌رفته است و ازاین‌رو، ساکنان دسترسی محدودی به طبیعت یا نشانه‌های آن دارند. کشاورزی شهری به عنوان یکی از رویکرد...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 4  issue شماره 47 و 48

pages  85- 96

publication date 2014-03-01

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023